زمین در دوران دایناسورها دیدنی‌تر بود
تاریخ انتشار: ۲۴ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۸۹۸۴۵
امروزه بشر تصور می‌کند برای یافتن سیاره‌های میزبان حیات یا حتی تمدن‌های پیشرفته آماده است، با این حال ممکن است آن‌ها صدها میلیون سال پیش سیاره زمین را دیده باشند. در آن زمان بشری در کار نبود و زمین با خزندگان غول‌پیکر اشغال شده بود. پژوهشی جدید به بررسی این فرضیه می‌پردازد که زمین احتمالا در دوره‌ی دایناسورها، شناسایی‌پذیرتر از امروز بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در عصر کنونی، انسان علاوه بر جستجوی علائم احتمالی که به‌صورت عمدی یا غیرعمدی توسط تمدن‌های فرازمینی در فضا منتشر می‌شوند، در حال جستجوی نوسان‌های نوری ستاره‌ها است که ناشی از حرکت سیاره‌های فراخورشیدی هستند. پس از یافتن سیاره فراخورشیدی می‌توان معیارهایی مثل موقعیت قرارگیری آن در منظومه ستاره‌ای را برای بررسی سکونت‌پذیری آن رصد کرد.
گازهای موجود در جو سیاره‌ها هم طول موج‌های نوری مشخصی را مسدود می‌کنند و با بررسی طیف آن‌ها می‌توان به داده‌هایی از ترکیب شیمیایی سیاره‌ی موردنظر رسید. از آنجا که زمین تنها سیاره‌ی شناخته‌شده‌ی میزبان حیات است، عجیب نیست که به جستجوی سیاره‌هایی با ترکیب شیمیایی مشابه سیاره خود برویم. بااین‌حال پژوهش جدید دانشمندان دانشگاه کرنل نشان می‌دهد که در وضعیت فعلی احتمالا برای فرازمینی‌ها شناسایی‌پذیر نباشیم.
به گفته‌ی لیزا کالتنگر، رئیس مؤسسه کارل سیگن، آثار نوری زمین امروزی به الگویی برای شناسایی سیاره‌های زیست‌پذیر تبدیل شده‌اند؛ اما در زمان‌های گذشته این اثر زیستی برجسته‌تر بود و بهتر علائم حیات را نشان می‌داد.
پژوهشگرها به بررسی ۵۴۰ میلیون سال گذشته‌ی تکامل زمین و آثار شیمیایی که در بازه‌های صد میلیون سال منتشر شدند، پرداختند. جو زمین به شکل چشمگیری در طول تاریخ تکاملی تغییر کرده است. برای مثال، به مدت میلیاردها سال پیش از آنکه سیانوباکتری‌ها به تولید انرژی از نور خورشید بپردازند و اکسیژن در جو منتشر کنند، آتشی روی زمین وجود نداشت. پیش از آن، متان به لطف حیات باکتریایی درحال ظهور در سیاره فراوان بود.
بیشتر بدانید:
وقتی پشیمانی سودی ندارد/ جریمه سنگین فروش وانت تسلا پیدا شدن سروکله اقوام کوسه غول‌پیکر باستانی در اقیانوس!دوره‌ی فانروزوئیک تنها ۱۲ درصد تاریخ اخیر زمین را شکل می‌دهند، اما تقریبا تمام شکل‌های حیات پیچیده‌تر از میکروب و اسفنج در آن قرار دارند. در طول این دوره، سطح اکسیژن بین ۱۵ تا ۳۰ درصد نوسان کرد. می‌دانیم زیر ۱۳ درصد چیزها نمی‌سوزند و بیشتر از ۳۵ درصد ماده آن‌قدر خوب می‌سوزد که دیگر امکان رشد جنگل‌ها و حفظ آن‌ها وجود نخواهد داشت.
با رشد دایناسورها، اکسیژن به اوج ۳۰ درصدی خود رسیده بود. اگر چنین نشانه‌ای را در سیاره‌ای دیگر پیدا کنیم احتمالا می‌تواند نشانه‌ای بر وجود موجودات غول‌پیکر در آن سیاره باشد.
با بررسی تاریخ ۵۴۰ میلیون سال اخیر، پژوهشگرها دو جفت اثر شیمیایی اکسیژن و متان و همچنین اوزون و متان را پیدا کردند که در حدود ۱۰۰ الی ۳۰۰ میلیون سال پیش آشکارشدنی‌تر از امروز بودند. این نشانه‌ها علاوه بر این که به ما می‌گویند سیاره‌مان در گذشته چگونه بود به تصحیح دیدگاهمان برای جستجوی سیاره‌های فراخورشیدی و فرازمینی‌ها هم کمک خواهند کرد. همچنین این امید وجود دارد که یافتن علائم حیات به ویژه حیات پیچیده در کیهان آسان‌تر شود.
۵۸۵۸
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1837080منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: حیات فرازمینی سیاره موجودات فضایی میلیون سال سیاره ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۸۹۸۴۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ماه در وضعیت اوج زمینی قرار می‌گیرد
ماه هفدهم اردیبهشت به دورترین فاصله از زمین خواهد رسید و کمی کوچک‌تر از زمان‌های دیگر به نظر می‌رسد.
به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، ماه دوشنبه -هفدهم اردیبهشت- به دورترین نقطه در امتداد مدار خود به دور زمین خواهد رسید و کمی کوچک‌تر از زمان‌های دیگر به نظر می‌رسد؛ فاصله ماه از زمین متفاوت است، زیرا مدار آن کاملاً دایره‌ای نیست، کمی بیضی شکل است و یک مسیر بیضوی را طی می‌کند؛ همان‌طور که ماه هر ۲۹.۵ روز یک‌بار این مسیر بیضی شکل را به دور زمین طی می‌کند. فاصله آن ۱۴ درصد بین ۳۵۶ هزار و ۵۰۰ کیلومتر در حضیض (نزدیک‌ترین فاصله به زمین) و ۴۰۶ هزار و ۷۰۰ کیلومتر در اوج (دورترین فاصله از زمین) تغییر می‌کند.
اندازه زاویه‌ای ماه نیز با همان فاکتور بین ۲۹.۴ و ۳۳.۵ دقیقه قوسی متفاوت است و روشنایی آن نیز تغییر می‌کند، البته تشخیص این اتفاق در عمل دشوار است زیرا فازهای آن نیز هم‌زمان در حال تغییر است.
مقارنه ماه و سیاره عطاردماه و سیاره عطارد دوشنبه -هفدهم اردیبهشت- در یک راستا قرار می‌گیرند، به طوری که ماه ۲۸ روزه از زاویه سه درجه و ۴۹ دقیقه‌ای جنوب سیاره عطارد عبور می‌کند، این پدیده از اصفهان قابل مشاهده نخواهد بود، زیرا آن‌ها در طول روز به بالاترین نقطه خود در آسمان خواهند رسید و زمان سحر نیز بیش از پنج درجه بالاتر از افق نخواهند بود.
ماه در قدر منفی ۹.۴ و سیاره عطارد در قدر ۰.۶ هر دو در صورت فلکی حوت قرار دارند، این دو جرم به قدری از یکدیگر فاصله دارند که در میدان دید تلسکوپ قرار نمی‌گیرند، اما با چشم غیرمسلح یا دوربین دوچشمی قابل رصد هستند.
ماه در حضیض خورشیدیچرخش ماهانه ماه به دور زمین باعث می‌شود دوشنبه -هفدهم اردیبهشت- به نزدیک‌ترین نقطه از خورشید در فاصله ۱.۰۰۶۷ واحد نجومی از خورشید برسد، این اتفاق تقریباً زمانی رخ می‌دهد که مدار ماه آن را بین خورشید و زمین قرار می‌دهد؛ در لحظه حضیض ماه، زمین در فاصله ۱.۰۰۸۹ واحد نجومی از خورشید و ماه در فاصله ۱.۰۰۶۷ واحد نجومی از خورشید قرار خواهد گرفت، فاصله بین زمین و ماه نیز ۰.۰۰۲۴ واحد نجومی (۳۶۳ هزار کیلومتر) خواهد بود.
کد خبر 750963
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلالهای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت